Katastrofy się zdarzają. Gdy dotykają instytucję kultury, zazwyczaj największe i niestety nieodwracalne straty dotyczą przechowywanych zbiorów.

Crystoleum to ciekawa technika fotograficzna, w której wrażenie barwy uzyskiwane jest poprzez retusz i kolorowanie fotografii monochromatycznej.

Historia masowego, barwnego zapisu obrazu dzięki technologiom fotograficznym rozpoczyna się w roku 1903, kiedy to bracia August i Louis Lumière patentują technikę autochromu. Cztery lata później wynalazek trafia do masowej produkcji i w ręce użytkowników-zawodowców, jak i amatorów.

Obcowanie z historycznymi fotografiami wykonanymi w technice ambrotypii jest doświadczeniem unikatowym. Z jednej strony trzymamy w rękach obiekt szlachetny, poprzez bogatą oprawę i rodzaj wykończenia obrazu przywołujący na myśl dagerotyp. Z drugiej zaś, może nas zadziwić wielowarstwowość fotografii, często modyfikowany i kolorowany obraz oraz wytworzona przez szklane podłoże głębia.

Szkło jest materiałem wszechobecnym w procesie powstawania i życia fotografii. Towarzyszy jej od narodzin (jest składową optyki fotograficznej), aż po ekspozycję, gdzie pomaga chronić obiekt przed niszczącymi czynnikami atmosferycznymi. Szkło to także jedno z pierwszych podłoży fotograficznych, którego początek stosowania szacuje się na rok 1847.

Przed przystąpieniem do procesu digitalizacji zespołu fotografii, musimy przygotować się nie tylko merytorycznie (ewidencja) i technicznie (zachowanie obowiązujących standardów cyfryzacji), ale także poznać stan fizyczny zdjęć, co zazwyczaj oznacza przeglądnięcie zbioru wytypowanego do reprografii, określenie stanu zachowania poszczególnych jednostek oraz wykonanie niezbędnych prac konserwatorskich.