Retusz ołówkowy na negatywach

Jedną z najczęściej wykonywanych manipulacji przy historycznym obrazie fotograficznym jest retusz ołówkowy na materiale pośrednim, negatywie, do którego odbiorca obrazu nie ma już dostępu.

Retusz ołówkowy wykorzystywano zazwyczaj w celu upiększenia osoby portretowanej, stosowano go do niwelacji niedoskonałości cery, zmarszczek oraz cieni. Grafit nakładano na warstwę obrazu miejscowo pokrytą werniksem, pozostawiając na podłożu ślady w kształcie kreseczek lub przecinków. Podczas analizy negatywu fotograficznego możemy dostrzec wyodrębnione i podkreślone ręką retuszera wady urody, które, z racji analizy obiektu w świetle padającym, a nie przechodzącym, urastają do rangi swoistej i jedynej treści obrazu, wyolbrzymionego zapisu brzydoty.

Reprodukcje materiałów archiwalnych – zdjęć legitymacyjnych z II poł. XXw., retuszowanych negatywów fotograficznych żelatynowo-srebrowych na podłożu szklanym. Na warstwie obrazu fotograficznego widoczna jest warstwa miejscowo nanoszonej matoleiny oraz retusz ołówkowy.